Mende batean, zinemaren historiako aldaketarik txundigarriena film mututik hots-filmera igarotzea izan da; ondoren, filmetik digitalerako urratsa etorri zen, euskarria analogikoa eta ukituzkoa izatetik, materiagabea izatera igaro zenekoa. Orain, zinema beste trantsizio-une batetik igarotzen ari da: adimen artifizialen bilakaera azkarrak zalantzan jartzen ditu orain arte beharrezkotzat eta finkatutzat jo diren egitura asko. Hainbat zinema-ekitalditan dagoeneko aurkezten dira zinema-kamera baten euskarri fisikorik gabe egindako filmak. Hala ere, aldaketen garai honetan, Knit's Island filma agertu da, zinemaren historiaren zein tokitan kokatu nahi duen argi uzten ez duen filma, baina gogoeta egiten duena bere identitateari eta dokumentalaren bidez bertan bizi den gizadiari buruz.
Knit's Island Machinima gisa ezagutzen den generoari dagokio, bideojokoen barruan edo horien euskarriarekin sortutako filmen generoari. Ekiem Barbier, Guilhem Causse eta Quentin L'helgoualc'h zuzendariek ikerketa sakona egin zuten lineako bideojoko baten zerbitzari baten barruan; milaka ordu eman zituzten jokalariak ezagutzen, espazio horretan bizi diren pertsonak eta haien mapa ezagutzen, jokoaren jatorrizko helburua ez den beste modu batean. Maila bisualari dagokionez, ingurunearen mugekin jokatzen duen estetika proposatzen du filmak. Bideojokoko grafikoek, sarritan amaitu gabekoak diruditen ehundurekin, kontrastatu egiten dute zuzendariek bereganatzea lortzen duten giza istorioen aberastasunarekin. Kontraste horrek agerian jartzen du ikusten denaren eta sentitzen denaren arteko tentsioa eta pantaila bitarteko duten esperientzien egiazkotasuna zalantzan jartzera eramaten du ikuslea.
Knit's Island, funtsean, zinemaren kategoria tradizionalei erronka egiten dien esperimentua da. Dokumentala, ikusizko saiakera edo performance digitala da? Erantzuna, beharbada, aurreko guztiak izango dira edo, agian, bat ere ez. Filma tarteko espazio batean kokatzen da, eremu hibrido batean, non zinema tradizionalaren arauak bideojokoen arauekin nahasten baitiren eta narrazioa deskonposatu egiten baiten aparteko esperientzia sentsorialari bide emateko.
Zinema etengabe aldatzen ari den garaian, Knit's Island filmak ez du behin betiko erantzunik ematen, baina euskarriaren etorkizunari buruzko premiazko galderak egiten ditu. Lan honek gogorarazten digu, tresnak eta euskarriak aldatu arren, zinemak sakon-sakonean arte gizatiarra izaten jarraitzen duela, istorioak kontatzeko eta ulertzeko modu amaigabeak esploratzen dituena.
Nicholás N. Turchi